شیوع بیماری های قارچی سطحی و جلدی در مرکز بازپروری معتادان تهران طی سال ۱۳۷۶

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بیماری های قارچی سطحی و جلدی در جامعه و همچنین با فرض فراوانی بیشتر آن در بین معتادان و از آنجایی که چنین تحقیقی کمتر صورت پذیرفته، از این رو به منظور تعیین میزان آلودگی قارچی سطحی و جلدی در بین معتادان، این تحقیق در مرکز بازپروری معتادان تهران طی سال 1376 انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه کل معتادان که 1320 نفر بودند مورد معاینه قرار گرفته و از موارد مشکوک نمونه برداری و با روش آزمایش مستقیم و کشت مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفتند. یافته ها: تحقیق نشان داد که از 1320 نفر مورد بررسی، 114 نفر (8.6%) مثبت تشخیص داده شدند و انواع عفونت های قارچی سطحی و جلدی به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: تی نه آورسیکالر (6.9%)، ترایکومایکوزیس آگزیلاریس (1.4%)، اریتراسما (0.15%) و تی نه آپریس (0.23%) عامل هر سه مورد کچلی ترایکوفیتون منتاگروفایتیس بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد برخی عوامل موجب شیوع نسبتا بالای بیماری های قارچی سطحی و جلدی در این گروه گردیده است. از این رو پیشنهاد می شود بررسی های بیشتری صورت گیرد و نسبت به درمان آنان اقدام گردد.